Sir William Maddock Bayliss (1860-1924)
เกิดวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1860 ที่เมือง Wednesbury, Staffordshire ประเทศอังกฤษ
เขาจบการศึกษาด้านสรีรวิทยา (Physiology) จากวิทยาลัย Wadham, Oxford
ค.ศ. 1888 เขาได้รับตำแหน่งอาจารย์ที่ University College, London
ค.ศ. 1902 เขาค้นพบปรากฎการณ์ที่เมื่อความดันโลหิตสูงขึ้น (ผนังหลอดเลือดมีแนวโน้มที่จะขยายตัว) กล้ามเนื้อเรียบของหลอดเลือดแดงบางอวัยวะจะตอบสนองโดยการหดตัว ส่งผลให้ขนาดของหลอดเลือดเล็กลงเพิ่ม total peripheral resistance (TPR) สูงขึ้น เพื่อให้ปริมาณเลือดที่ไปเลี้ยงอวัยวะนั้นคงที่ (Autoregulation) ไม่เพิ่มตามความดันโลหิตที่สูงขึ้น ปรากฎการณ์นี้เรียกว่า Bayliss effect หรือ Bayliss myogenic response
ค.ศ. 1902 เขาร่วมกับนักสรีรวิทยาชาวอังกฤษอีกคนคือ Ernest Henry Starling (1866-1927) ค้นพบ peristalsis ของลำไส้
ค.ศ. 1902 เขาร่วมกับ Starling ทำการทดลองในสุนัขซึ่งถูกตัดเส้นประสาทที่มาเลี้ยงตับอ่อน พวกเขาพบว่ากรด hydrochloric acid ผสมกับอาหารที่ผ่านการย่อยแล้วบางส่วนกระตุ้นให้เซลล์ในเยื่อบุลำไส้เล็กส่วน duodenum หลั่งสารบางอย่างออกมาในกระแสเลือด พวกเขาตั้งชื่อสารนี้ว่า Secretin (เซลล์ที่หลั่งสารนี้คือ S cells ที่อยู่ใน crypts of Lieberkühn) สารนี้จะไปกระตุ้นตับอ่อนให้หลั่งน้ำย่อยเข้าสู่ลำไส้เล็ก แสดงให้เห็นว่ากลไกนี้ไม่เกี่ยวกับระบบประสาท
ค.ศ. 1905 Bayliss บัญญัติศัพท์เรียกประเภทของสารที่หลั่งจากเซลล์หนึ่งเข้าสู่กระแสเลือดแล้วไปออกฤทธิ์ที่เซลล์ของอีกอวัยวะหนึ่งว่าฮอร์โมน (Hormone)
ค.ศ. 1912 เขาได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านสรีรวิทยาและได้รับบรรดาศักดิ์เป็น Sir ในปี ค.ศ. 1922
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น